Door admin Al als jong meisje raakte ik verslingerd aan de serie Sex and the City (momenteel kijk ik hem nog een keer, omdat het kan). Het ๐ง๐ข๐ฃ๐ถ๐ญ๐ฐ๐ถ๐ด leven van de vier hartsvriendinnen in New York was iets waar ik alleen maar van kon dromen.
En wat waren het onafhankelijke, ambitieuze vrouwen, mรฉt een spannend seksleven. Ze staken hun ideeรซn over seks en liefde niet onder stoelen of banken. Daarmee lieten ze weten: vrouwen hebben er net zoveel recht op als iedereen.
Maar het mooiste was nog: ze mochten fouten maken.
Je zag ze verliefd worden, leuke mannen tรณch geen kans geven, veel liefdesverdriet hebben, foute figuren mee naar bed nemen, en je zag dat ook zij hun grote liefdes niet konden vergeten, terwijl die eigenlijk slecht voor hen waren.
๐โโ๏ธ Bovenal hadden ze hun eigen leven en maakten ze hun eigen keuzes – goed of slecht. Dat was allemaal okรฉ, want ze leerden van alles wat ze meemaakten.
Dit inspireerde mij zo’n twintig jaar later om mijn verhalen op te schrijven. En ineens heb je een heel boek op papier gezet, een Sanne and the City: Sanne en de mannen.
๐๐๐ฌ ๐ฃ๐ข๐ฃ ๐จ๐จ๐ค ๐๐๐ง ๐ฏ๐๐ง ๐๐ ๐ญ๐ฏ-๐ฌ๐ก๐จ๐ฐ ๐๐ง ๐ก๐จ๐ ๐ข๐ง๐ฌ๐ฉ๐ข๐ซ๐๐๐ซ๐๐๐ง ๐๐๐ซ๐ซ๐ข๐, ๐๐ก๐๐ซ๐ฅ๐จ๐ญ๐ญ๐, ๐๐ข๐ซ๐๐ง๐๐ ๐๐ง ๐๐๐ฆ๐๐ง๐ญ๐ก๐ ๐ฃ๐จ๐ฎ?
